Derken Mucize Şiiri - Gözde Hatiboğlu

Dalgın bir gün sonu
Yorgun bedenim
Zihnimden gizlediğim adın
Aklımdan geçeni kendime dedim
Keşke gelsen yüzündür serabım

Yollar uzun sanki bitmiyor
Baktığım her şey çağrışım
Hep aynı yerden yürüyüş
Nasıl karışık kafam
Topla çıkar, sana yakın

Girdiğim mekan
Bilindik insanlar
Eksik tek sensin desem de
Boşunadır ummalar
Yokluğun karşılar

Derken mucize
İndiğim merdiven
Gülüşüne hasretken
Karşıdan gelişine şaşkın
Nasıl özlemişim anladım

Dondum kaldım
Sesim çıkmaya korktu
Hatta baktım da tanımadım
Ah nasıl yandım
Mucizenle yine aydım

Birlikte aynı yerlerde
Gözlerin içi de bildik şekliyle
Uzak yakın kolaçan etmeler
Sessizliğim belki korkudan
Yine de kalbimin atışı bağıran

Ah yürek sızım
Dualarımın en güzel hali
Çıktın ya karşıma içime düştüğün an
Mucizeden başka şey demem sana
Eklerim birde sevgi sözcüğü yanına
Ah sevda halim
Severim seni dilimde şükranla

(15.ağustos.2006)