Soğuk adımlarla ilerlerken,
Karanlığın en derin noktasına!
Yakışmıyordu karanlık
Gözlerinin ışığına,
Birden;hisseti aydınlığın sıcaklığını
Parmakları arasında süzülüyordu
Sıcaklığın aydınlığı;
Yakıcıydı fazlasıyla...
Ateş böceklerine sarılmış gibiydi
Yanıyordu; ama çaresiz sarılıyordu
Çünkü bu aşkın en güzel rengiydi,
Bir gün sürsede güzeldi,tatlıydı,iyiydi...
İbrahim Zeyveli
Kayıt Tarihi : 23.2.2019 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kavuşan iki aşığın hikayesi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!