Derinlik Şiiri - Elif Deniz Çavuş

Bir tutam nefes gibiyiz,
Tutsak olmuşuz.
Onun, şunun, bunun,
Kalplerinin mahpus yoldaşıyız.
Kafesinde göğsünün, en derininde.

Şimdi nerede aydınlığım?
Gözlerimin yâri, aklımın yoldaşı.
Nasıl kaçarım içinden?
Belki de senin peşinden,
Karanlığın yüzünden, en derininden.

Ben ki; şayet senin nefesinsem,
Bırak beni, yok olayım.
Sürükleneyim, kaçayım.
İçinde bir rüzgârın,
Aydınlığa bakayım, en derininden.