Derin yaraların üzerine çatlarmış sabır

.
.
.
gece sınar kendini –karanlığında-
yıldızla karışık yağar
tanıdık tanımadık tüm zamanlara

adlarını yazdırır tersinden
ve göbek bağlarından tutunur
ilk çığlıklarıyla bebekler
Tanrıçalara nispet
yapışırlar umudun memesine

hayat bu ya
dökülür inceden
derin yaraların üzerine çatlamış sabır
-sırılsıklam-
dahası
devrildi devrilecek
kirpiklerinin kıvrımından
bir dolu yalnızlık

şımarırız arada
maviye boyanırız /yazarız yalınayak
kıyısından kayarak –gözlerinin-

ceplerimiz sigara kırıntıları
nefesimiz keskin tütün kokar -berbat-
kelebek misali ömür artırmak yasak

gece sınar kendini –karanlığında-
beceremeyiz göç ettirmeyi kuşlara

üstelikte
biz şimdi
yaşamaya hevessiz /ölüme beceriksiz
bir sürü canız
söylesene usta
biz hangi dağa borçlu kar
hangi sazın telinden türküler dinleriz