Derin Siyah Şiiri - Mehmet Talha Onuk

Bir kıvılcım rüzgarıyla savruldu işte zaman
Oysa ki herşey sarılınca başlamıştı…
Herşeyi geri almak mümkündü de;
Bir tek gözlerini alamadın geri…

Derin bir siyahın koynunda
Gece gibi kokuyor hatıralar
Sonra bir rüzgar esiyor usuldan
Ve dokunuyor tenine ruhumuzun

Bir babadan oğluna miras kalırsa sevgi
Sen bunu bir annenin koynunda seyredersin
Her planın ardından kader, kısmet mi dersin
Bilmelisin bu rüzgar; ne ben ne de sensin

En derin derdine dokunurken çocuklar
Hangi ruh hastasına derman olur bir bakış
Dünyanın neresinde bulur şifasını
Ayaklarının dibinde kıvranırken yakarış

Alacalı bir yaşamın kursağıyım her akşam
Dupduru anları bir aynada görmüşken
Sıyrılır mı aynaların sırrından pervaneler
Geçer mi sanıyorsun rengi soluk düşlerim

Bir merdiven basamağı eşitliğince tedirgindik.
Düşer miyiz yeniden bu gül kokan yollara?
Ölüm korkusu gelse bile bir gün
Bil ki; güller yalnız kuruyunca ölümsüzdür.