Derin Şiiri - Hakan Şengörün

Ellerim çağırıyor sesini paramparça sessizliğe
Düşlerim savaşıyor uykumla gecenin içinde yorgunluğu zamanın
Her bakışına bir kelime kondu
Karanlıklar var oldu içimde
Sesine sığındım içimdeydi bilemediğim yollar
Gittikçe küçüldü gece gün ağladı gökyüzünde
Ellerin çağırıyor sesimi kayboluyorum sessizliğinde
Bir bulut kırılıyor ışık saçan damlalar düşüyor karanlığa
Gözlerim kamaşıyor ıslaklığında dokundum yağmura
Gülücüğün olsun son sözün
Sesin saklı kalsın düşlerimde
Yaşanmaktan eskimiş anların sarsıntıları yaşattı bu şehrin hüznünü
Yaşadıkça yeniledi acımı
Bakışlarından uçtu kelimeler uzaklara
Bir DERİN dumana boğuldu baktığında
Hüznün zehrini akıttı kanıma
Düşündün gökyüzünü sonunu bulamadın
Sesler yaptım şarkıma duydun hüznümü yaşamaya yetmedi ruhun sevdamı
Bırak kendini içine beni bulsun her ölümde
İnanmak zor gerçeğe bu yüzden yalan söyler mutlulukların
Asil bir karanlığı sahte bir aydınlık kaplar ama saklayamaz DERİNDEKİ yok oluşları......