Derin Sessizlik Şiiri - Nuran Karaca

Ağırdır gurbet akşamları
naif yüreklere çöreklenir
zehirli bir yılan gibi
solunamaz boğucu yaslı havası

saklanır ay
nazlanır aydınlatmaya katran gecelerini

ustalaşırsın günden güne,
acılarınla dansta.

yüz verdikçe onlara
beslenir doğururlar
dilsizdir bebekleri...

susarlar gözlerine baktıkça
bu suskunluk
çeltek atan kara bir eldir

kanayan yaralarına

dil yemin etmez gurbete
edemez
ayaklar zincirlidir gidemez
ne bir feryat ;
ne de hiddet;
içindeki bulanık akarsuya yol veremez
dört yana döner durursun
şarkıların nağmelerinde
sılaya yola koyulurken
birden kaybolursun

sevdiklerin bir omzunda
hayat yorgunluğu öteki omzunda
dinmez sızıdır
gönül vazgeçmiştir gayretten
çaresizce kesilir yavaş yavaş dermanı
dağlarını yıkamaz
kimselere satamaz gamını
hem kimler alır ki ?
sindirirsin kader diyerek…

bülbüller küskün
ötmez yaban diyarda
buzlar erimez bahar dallarında
kışları uzar ayaz tutar
gülleri ciğerine saplanır dikenleri
dokunmaya korkarsın
uzaktan seyre dalarsın

açmaz bulutların
gözlerinden iki damla kanlı yaş
hiç eksik olmaz
eksildiği an anlarsın ki
kısa bir dinlenmeye çekilmiştir
çağlayacak olan iki pınar,

kurumuş topraklara
yağmur duasına olmaz ihtiyacın

ah onu çekenlerden sormalı
dile gelemez gurbetin sancısı
tebessüme değmez hatıraları
nabızlar zorlanır atmakta
kalpler bir uçurum kenarında
tükenmiştir yalvarışları
derin sessizliktedir

yalnız doğulur yalnız ölünür
yalnız çekilir acılar
etrafındakiler sürükleyici rüzgardır
sürükledikçe sarsılırsın
sonunda yine gurbetse gurbet
hasretse hasret çekerek
kendi ayaklarının üzerine durursun.

Susmaz Siirler
15:37 04.11.2018