Derin Sancı Şiiri - İbrahim Halil Seven

derin sancılara gebeydi beni taşıyan
öyle vırt diye fırlatılmadım mancınıktan
inim inim inlettim,duymuştum
ilkin ruhun üflendiği yerdi kulaklarım
tek sebebiydim katlanmaz sancıların
küçük dünyamım rezervasyonu doldu
birdenbire kocamanlaşmıştı işgal alanım
farkındaydım gözlerimi güç bela açabiliyordum
karanlığa alışmıştım ışık gözlerimi alıyordu
şimdi ise yedi kat semayı da katarsak
işin içine nihayetsiz bir alan oldu...