Derin Minvaller Sığ İnsanlar

Bir sıcak şaraptı dudakların
Her öpüşümde içimde bir yerler yanardı
Bir cigara ellerinde
Yakışmıyor ellerine cigara
Bir gazete koltuk altında
Biraz buruşmuş sayfalar
Yıllar gibi eskimiş sayfalar
Bizim gibi eskimeyen şiirler
Şiirler ah şiirler
Fermanımızı yazmış bizim
Darağacında genç bir çocuk
Yazık yavuklusuna yok veren cigara
İstemem sevmem ben cigara
Görmek isterim, açık
Duman istemem
Bir bar taburesi şimdi
Yalnızlığımla oturuyorum
Şarap soğuk, dudakların yok artık.
Sevişiyor bir bakirle, bakire
Onlara da soğuk şarap benden
Hayır ruhlar değil sevişen
Birkaç et yığını
Sıcak şarabı hak etmiyor
Ellerin hissiz oysa tutulmayı hak ediyor
Küller şimdi çiğnenmiş asfaltta
Geceden kalma bir tabak makarna
Bar taburesi eski
Yalnızlık gibi
Mehpare gönlümün yorgun kuşları
Sarhoş bir semt, ayık bir sevgi
Kırılan bardaklar ayaklarıma batıyor şimdi
Şiirler yeni
Hayır şiirler eski
Derinlik ezeli, boğulmak ebedi.
Korkma almıyacağım cigaranı
Karışmayacağım bundan sonra sana
Ayaklarım kanasa da geri geri gideceğim
Evet bilerek basacağım o camlara
Birkaç sığ et parçası göreceğim belki
Midem bulanıcak bilirsin biraz hassastır
Ya da bilmezsin
Birçoklarını bilmediğin gibi...
Yırtıp attık de mi eski sayfaları
Yaksaydın keşke biri alıp okur
Sonra darağacında sallandırırlar bizi
Cigara veremem kimseye sevmem dedim ya
Bir buruk söz bırakırım arkamdan
Onu da ziyan ederler ama biliyorum
Sığ insanlara derin sözler boşuna...