her akşam iş dönüşü senli mesaim başlıyor
odamızın dört duvarlarında ismin kazılı
yıkamam ki bitanem, yakamam ki
Kolaysa gel sen sil anılarını evimizden
gözlerimden ve bu yürekten..
Meğer ne çok özlemişim
nasıl susamışım sesine
birşeyler anlatıyorken sen
telefonun ucunda
her zamanki suçlamaların
ardı arkası kesilmeden
Düşünürsün gecenin bir yarısında
Onu,
Gözlerini,
Dudaklarını,
Kaçamak gülüşlerini.
Gecenin bir yarısında gülersin..
Buram buram nefret kokan
kin kokan o rezil havaların kentinde
döndüğüm gün tükürdüler seni suratıma
seninle vurdular beni
dostlar meyhanesinde kahpeler
en iğrenç en sefil damgalarla
makamı ne güzel kalptir ki
hali imrenesi
gören gözler, yürekler
cennet halkası
rabbim bir kalp vermiş
vardır devası
sabahlar öylesine ayaz
ısıtmayan bir güneş gözlerimde
umutlarım.....
zifir
düşler savrulu bilinmezlikte
uzatsam ellerimi... ellerin kör....
B..... bir mutluluktu o
İ....... ilk heyecanları tatdıran
N......nameler süzülürdü dudaklarından
D......dokununca güller açardı teninde
O......okşardı saçları güzel yüzünü
K......küskün olurdu bazen gül dudakları
Eve dönüşümde giderken su vermeyi unuttuğum için
ilk çiçeğimize baktım küsmüş mü, solmuş mu diye
Tam aksine, iki yeni can düşmüş toprağına
Yanışlara gebe gecelerimiz
Özlem vurgunu yemişse gözler
Çığlıklara boğulur
Gün zifir
Aydınlık gözlerinde saklı
Bir daha hiç doğmayacak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!