Derin Kaygı Şiiri - Yunus Canberk Kaçar

Gecenin karanlığı gibi sensizlik
Görüp dokunamamak
Hissedip yaşayamamak

Kuşlar kadar özgür olup
Yıldızlar gibi uzak'dır sana hayaller
Ulaşmak öylesine meşakkatli
Sevmek bencillik denircesine fazla

Ne sen beni benim seninle olduğum kadar sevdin
Ne de ben seni senin uzak olduğun kadar sevebildim yakından
Her an farklıydı duygular
Hoyrat bir yağız at'dan asi
Gözlerinden daha mütevazi

Biz mi olmayı başaramadık anlayamadım
Yoksa bencillik denizine mi kurban gittik

Dalgalarla boğuşacak gücümüz mü yoktu
Birbirimize tutunacak kollarımız mı
Hangisi eksikti sevgi gemimizde
Cesaret halaları mı, fedakarlık mürettebatı mı

Ah bu sualler...

İnsanın içini susayan çocuk gibi kemirir
Yokluk nedir bilmez zira yaşamamıştır sensizlik denilen illeti
Fark etseydi yapar mıydı? onca yokluk arasında sersemce'sine cömertliği be sevgili

Susuyorum artık gönül kervanında bana eşlik eden suskunlar'la
Kusuyorum aklımdan geçen bütün seni
Ve gidiyorum şimdi
Ağır aksak
Biraz seni biraz seni.