Derin His Şiiri - Oktay Çekal

Öyle Bir His Ki, Sönmeyen Bir Güneş Sanki
İçimi Yakan Kızgın Bir Lav, Belkide Cehennemin Ta Kendisi
Dinmeyen Bir Enerji, Bitmeyen Bir Hareket
Geri Dönmeyen Bir Kayboluşun Adı
Varla Yok Arasında Gidip Gelen Bir Görünmez
Ama Hissedilen Hançer Acısı Yüreğimdedir, Asla Dinmez
Okadarki, Yalan Olmayacak Kadar Gerçek—
Aynada Görünen Kendi Yüzün Gibi,

Ben Hayatı Yaşamadan Tatdım, Soğuk Ve Mattı
Karanlıkları Çok Gördüm, Güneş Bile Aydınlatamadı
Sonu Olmayan Dipsiz, Yollardan Durmadan Geçtim
Çıkış Yok, Bekleyen Yoktu.
Bir tek Onu Görmek İçin Yanımda Ve Dimdik Sevgisiyle
Nefesini Nefesimle Karşılamak Ve Hissetmek
Nekadar Muhteşem Olurdu, Ruhuyla Ve Bedeniyle Buluşmak.

Bir gün Beni Alır Götürür Hayallerime Derdim

İçimdeki Dehlizlerden Geçerek Çekercesine

Bu Bedende İki Kişilik Gizlidir.

Biri Hayata Küsmüş Ve Pes Etmiş, Diğeri Ası, Hırcın Ve

İntikamcı.