Derin Geceler Şiiri - Ahmet Ormancı

Her gece aynı şey,
Uykusuzluğuma mı yanayım,
Yoksa kimsesizliğime mi?
Uykularını verip, beklersin,
Gelen olmadığı bir yana,
Sen hiç beklenmezsin.
Uykun bastırdıkça,
Ağırlaşır hayallerin de,
Ama sen hiç hayal edilmezsin.
Varlığın yokluğun belli değil sanırsın,
Şu dünyada.
Alıp başını gitsen, hatırlanmazsın belki,
Belki de hiç arayanın olmaz arkandan.

İşte her gece aynı şey,
En sadık dostlarım benim,
Kalemim, defterim,
Uykusuzluğum ve kimsesizliğim.