Derin duygular Şiiri - İbrahim Yılmaz

Gümrah ırmaklar akar ülkemin topraklarından
Gürültüsü bozkır gecelerini sulayan ırmaklar
Güneşin gölgesi yoncalara düşer bulutlardan
Solur beni gövdesinde asırlara kafa tutan çınarlar
Uzayıp giden menderesler çizer yüreğimde zaman
Gelincik tarlalarında aşkın ıssız gözleri
Yasak düşüncelerin vazgeçilmez çekiciliği
Bir de senin adın kaldı aklımdan taşan şimdi.

Ismarlama bir hayatın bilgileriyle yüklüyüm
Hayatın yokuşlarında hain tuzaklar bekliyor bizi
Evrenin galaksilerine gem vurulmuş atlar geçiyor
Şehrin caddelerinden,
Öğrenmem gerekenler masamda ısıtılmış duruyor
Sokakları sarsan ihtilal haberleridir
Düştü yakamızdan yerlere kan lekeleri
Saçlarımıza geri geldi gece
Halbuki biz güneşi beklerdik senden bir an önce.

Ülkem bahar tozlaşmasına hazır
Kıymetsiz nehirler akar ülkemden
Bazılarına göre bu bir isyandır.

Mezarlıklarda markasını yaratamamış ölüler uykusuz
Taşeron patronlar belirler yapay gündemi hala kuşkusuz.

Zaman’a esir kumdan kaleler içinde yaşıyorum
Dağın karnını gördüm fışkıran lavlarda
Dev iştihasıyla ağlıyordu toprak
Bana güldü ormanın yeşil yüzü
Çaresiz bakışlarda
Tanrıların ağladığını işittim ida dağında.

Gün görmemiş sözler taşırdı kağnılar
Şehirlerden kasabalara
Ve cihangirlerin yalnız yaşadıkları asma bahçelerine,
Baldıranlar dağlardı rüyalarımı
Dağlarımda menekşeler açmadan öce.

Gözlerim ve kalbim ağırlaştı
Üstüme çöken dağın enkazı altında kalan aklım çaresiz
Ellerim karıncalaştığı zamanlarda
Bende bir huzur ve mutluluk var
Adımlarım dağlardan sana yaklaştıkça.

Alkışlamam gerekmez
Ne üryan firavun mumyalarını
Ne naçar nemrut tanrılarını
Asude heykeller gördüm zamanın Labirentlerinde
Issız kulenin tanığı ceset çaresiz bakar zamana
Keşke inancım armağanım olsaydı toprağa
Varsayım değildi yıldızlardaki mahşerin
Umman tutuşunca geriye dönüş yoktur aşktan
Depremler peş peşe vururken kalbin duvarlarına
Gece kızıl bir ırmak gibi akar semadan sana.

Halbuki ben
Ne kadar insandım halka bakarken
Ihtırırdım salkımları geceleri bağlardan
Gözyaşının sıcak okşayışlarından habersiz
Güya taşardım yatağından gecenin
Aşkı yok sayan faniler
Alnımdaki mührü bana geri verin.

AKÇAY-HAZİRAN/2008