Derin Derinsizlik

Çukurlar açılıyordu bilinmeden boyları hiç önemli olmazcasına
Yaşanan olgu dergahlarında düşünceleri satıyorlardı sepet sepet
Taş oluyorlardı iskemle üstünde oturup söz olmayana yoğur diye
Taşınıyorlardı hatıralarını susturup sözsüz zamanın kilimi olurcasına

Uyku onların divan sofusu olurcasına sımsıkı sarılıp tatlı son oluyorlardı
Takatsizdiler önceleri kalkıp ikrar edemeyen bir düşüncesiz duvardılar lakin
Derken devamsızlıkları mecburiyetlerini onlar içinde atfetmişti sezgilerinde
Durulandıkları derinliklerinde hayal kırıklığının süzgüsüzlüklerini arıyorlardı

Kemikleşmiş üstü kapalı deyimler onları anlamazdan gelircesine susuyordu
Yoktular sanki gelip gitmeleri de olmasa varlıkları seyir etmekteydi onları
Yaşantı aleminin mistik kişiliksizliğiydi oluşan yokuş çıkıyorlardı merdivensiz
İkrarı söz olan dünya kalemi onların içinde iç güzar olurcasına masum muydular

Çentik atmışlardı çizilen firarı saplantı içindeki sözlüklerde izahatsız ol diye
Yaşatılan doyumsuz devasa hatıralar devrini tamamlarcasına göz kırpıştırıyordu
Oysa onlar vardı hiçliklerini sultaların içindeki kalemsiz günlerde yaşatıyorlardı
Sakin dehliz anlarında çoğalıyorlardı tükenmiş zamanın kesiti olurcasına

Adımların birebir atıldığı anlar olurdu gezinilen safhanın hareketsiz gezmelerinde
Rest çekmeden gülüp oynarlardı dimağlarının içinde göremedikleri lahzalarını
Çalmadıkları zamanı oynardılar söz olurlardı ve yandılar şu an görüntüydüler sanki
Sınırsız düşünceleri derin derinsizlik yaşatırcasına savrulan rüzgar olurlardı bazen