Taştan kelimelerim var benim yorgun ve yıpranmış sayfalar arasında
Metruk binalara benzeyen, bir dağ ağırlığınca
Ve ben kimsesiz çocuklar gibiyim aslında, derin bir yalnızlık ağından
Bir de hezeyanlarla dolu hayalleri, bıraktım ben geride
Kimsesiz çocukların bile bakıp imrenmeyeceği
Fakat şimdi sensizliğin benimle aynı şehirde
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta