Kendi içine sönen ışıkların sükûtu usumda
Sevgisizliğin kol gezdiği upuzun çöllerde
Kalaysız bir çanak gibi insani itilmişliğim
Dinlesene yüreğimin ölümle olan valsını
Ben yıkılan aşk kulelerinin gölgesindeyim
Sonu gelmeyen yalnızlıklar içine gizlendik
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
harika bir şiir daha okudum kaleminizden...cani gönülden tebrik ederim, Selahattin Bey...kaleminiz var olsun...saygılar sunuyorum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta