Derin Aşkların Vurgunu Şiiri - İrfan Öztürk

derin aşkların vurgunu

poyraz olur

efsunlu bir gecenin ablukasında

volkan olur

yaldızlı bir gökyüzü altında...

ve vuslata minneti olmayan bu aşklar

başında gençliğinin halesini taşıyan

alıngan bir edayla

içime akan bir sızı sızıntısı olur

sılası gurbetinden acı...

çoğu kez abanoz bir masanın markajındadır

ayrılık iksirleri

müsebbibi suskunluk bir terkin

aşk izmaritleridir

akıllarda söndürülen

çakırkeyf bir gözyaşı süzülür yanaklarımdan

dudaklarımdan dudak izlerin bulaşır kadehlere...

şeceresinin menzili kendi

bir kalabalık yaşar insan

kangren olmuş bir aşkın

gamzesiz gecelerinde...

usanmaz

uslanmaz

asi bir rüzgârın

prangasıdır sensizlik.

ilhamını senden alan cümlelerin

söylenmemişlikleri

tek delili artık

seni sevmelerimin...

yazık ki zaman

keşkeli günleri

neyseli günler yapamıyor

ve yaşamın tütsüsü

artık zevahiri kurtaramıyor...