Derin Şiiri - Gülüm Çamlısoy

Tehir mi etmeliydi düşleri en azından sağdıcı iken umudun, aşkın da vasisi iken mutluluk ve bir dumanın boğduğu renkler gibi, göğe karışan gözlerim, sudan sebeplerle boğulduğum en hazininden bir gülücük bahşetsin diye evren ve doğa ne de olsa doğamda saklıydı üstüne konduğum o bulut ve görünmezliğin sinyalini veren sessizliğe karıştım gecenin kırışık teninde solungaçları olmayan bir özlemle vardım sonunda vardım…

Tebessüm ihlali yaptı kuşlar
Her rengin saklı olduğu kanatlarında ölmek vardı ya…
Sensizliği tehir ettim şiire dokunup
Gözlerimde zifiri karanlık
Ölümün buğusu ve büyüsü
Yaşamakla aştığım ne çok şey
Aşamadığım o eşik ki
Bir beşikte sallandığım ne doğru ne yalan
Hüviyetime mahcup bir sayıyım
Sayımın tekelinde bir haleyim.

Rengin ve ırkım ve dilim olmaz mı aşk
Aşkı şiar edinen nazenin bir tebessümle
Dikiyorum kendimi geceye
Gecenin hasretinde
Kolluyorum yolunu mavinin
Ait olmadığım bir vücutta vücut buluyor mevsim
Kepaze bir sessizlik
İman gücümle dayandığım evrenin sicilinde
Hangi haneye denk düştüğümü bilmeden
İnsanların dilinde ve zihninde
Neye denk düşüyorsam…
Oysaki oysaki…

Bilmek dahi istemiyorum
Üşüdüğüme şahit Yaratan
Üstüme dökülen nice zerre
İnkâr edemeyeceğim kadar yanıyor canım
Can simidim ne elem ne de görünen reva
Asılı kaldığım camda bir el yazısı
Nakşeden gecenin keskin soğuğu
Bir amblemse kalemim
Bir dans ise evrenle ettiğim
Ve düşüyorum bir kez daha
Düşmezken özlem yakamdan
Kendimde saklı gizim ve kendime sitemim
Böyle olmak mıydı düşen payıma?

Sözcüklerime ve aşka ve acıma kefilim, azizim
Ne müsvedde iken hayat
Ne de mahcubiyet yüklü bir rahmet
Acımla varım bu rüyada
Açılarımsa illa ki geniş
Çünkü baktığım pencerede saklıdır ruhum, mutum
Ufkumsa şiar edindiğim neyse…

Bilinmezin mealidir utkum
Kemale erse de yaşım
Yasımla büyüdüm ben
Büyüttüm de içimdeki çocuğu
Gel gör ki hala mızmız ve coşkulu
Bir su küresine hapsolan varlığım
Rengimle reddimle ve reşit kılındığım bilinmezle
Doluyum
T/aşkın mabedi sollayan hüzün cetveli ile
Kırgın olsam da tüm dünyaya
Kızgınlığım sadece kendime.

Topun ağzındayım günbegün
Serildiğim o tarhta saklı müzmin
Bir ruh olmanın da meali
Bozguna uğrasam da bozuntuya vermeden
Hala ve yeniden kolaylıkla sevebildiğim
İksiri belli ki yaratılmışlığımın
İman gücümde saklıdır sıkıntıların
Firarında nöbette asılı kaldığım
Rüzgârın da çapkın varlığına
Duyduğum hüsranla iştigal
Bir zemherinde ölmenin tadına vakıfım hem.

Ezelden güne taşıdığım bir serenat
Kıblemde yaşar ölürüm de
İstiflediğim bunca duyguyla gömün beni en derine
Hem derindim
Hep de ruhumdu delinen
Devinen yürekten göğe dokunan
O delici b/akış ki
Asi/l bir asayım ben aşkla iştigal…