Derin Şiiri - Mücahit Karaçınar

Bütün dar sokaklar sen gidersen üşür
Bir kaldırım boyunca uzanır ayaklarım
Tepende rakseden binlerce lamba düşün
Bir rüzgar bir ay bir ben ayaktayım
Genzimi yoklayan tomarca sızı var
Sızılar gökle barışık yeryüzü
Yerlerde binlerce insan
Bin bir lisan
Dolaştırıp durur yalnızlığını
Ben ki bu kalabalıklar
Ben ki şah damarındaki kan
Akıp durur kalbinin kapakçıklarına
Var olan yokluğum
Yok saydığın varlığım
Hayatı daraltan bu inişler çıkışlar
Bir sonu olmalıydı halbuki
Senli ve sensiz
Bu daralan cümleler gibi
Duygular gibi çağlayan caddelerce
Bu uğultular, yalnızlık kadar derin
Adımlar kadar yorgun
Senin kadar benim
Benim kadar senin
Daralan cümleler
Kadar
Derin…