Derim ‘Ey Üstadım, Hey Koca Veysel’

Seninle büyüdüm, yüceldim yazdım,
Uzat bana elin ver Veysel Veysel,
Açmıyor bağlarım, solgun güllerim,
Gönülde gülleri der Veysel Veysel.

Gözleri görmüyor sanırsın ama
Kalbi bakar onun değildir âmâ
Ruhuyla yükseldi, açıldı sema,
‘Sarardı yaprağım’ der Veysel Veysel.

Derim ‘Ey üstadım, hey koca Veysel’,
Gönlümün sultanı, kalbimdeki yel,
Coştum ben seninle, akıttım bir sel,
Meydanda, dergâhta er Veysel Veysel.

Kara toprak dostu, Hakk’a seslenir,
Yüreği sevda ile aşkla beslenir,
Ulu başın eğmiş, saza yaslanır,
Mızrabı kalbime vur Veysel Veysel.

Bozlak tarlalarda çalan sazınla,
Yiğidin, oğlanın, kızan, kızınla,
Hakk’ın dediğini yazan yazınla,
Canlar divanına var Veysel Veysel.

Aldım selamını üstadım senden,
İzinde yürüyor bu garip benden,
Ebede uzandın, geldin ezelden,
Gönüllerin dostu, yar Veysel Veysel.

Vurdun mızrabınla, durdun divana,
Nasihat eyledin, uydun Kurana,
Selam olsun dostlar yâre, yarana,
Sevginle bizleri sar Veysel Veysel.

‘İdrisoğlu’ dedim Allah kuluyum,
Veysel’im aşkınla ben dopdoluyum,
Senin gibi ben bir Anadolu’yum,
Gönüllerde daim dur Veysel Veysel.

15.Kasım.2009 15.05