Dergah Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Felek demek gök demek,
gök demek Tanrı demek.
Haşa anam-babam, haşa, ne suçu var feleğin, göklerin?
Yaratıldığında
özgür bırakılmadı mı
isteklerin?

Sevmiyorsan sen sevmiyorsun,
sen gelmiyorsun, gelmiyorsan,
insan bu kadar mı zalim olur bu dünyada,
insan bu kadar mı hoşlanır çektirmekten,
insan bu kadar mı çekinir
uğruna kul-kurban olan insanı
görmekten?

Ormanlar sislere büründü sensiz, yok mu haberin?
Taştan taşa atlamaya başladı bahar selleri,
nasıl bırakayım ıslak patikalarda ayak izlerimi sensiz
denizi nasıl seyredeyim bir başıma yağmur altında?
Söyle, sensiz nasıl yaşayayım?
Dünyanın yükü
sırtımda.

Ne içtiğim içtik, sen olmayınca,
ne yediğim yedik,
işte yine hayallerinle birlikte geldik
uzak-yakın demeden
yanına.
Baksana; yine yüzler sürmeye başladım
dergahına.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 65-66/100)