Dergah Şiiri - Erdoğan Savran

Sarhoştuk giderken sokakta akşam,
Derdimiz bizimle geziniyordu.
Kalmamış kimseler çevreme baksam,
Bir adam köşede büzülüyordu.

Yürüdük bir sokak döndük köşeyi
Kahırla fırlattım yere şişeyi.
Durmuştuk fark ettim o an bir şeyi
Üst kattan bir ışık süzülüyordu.

Bu vakit bu yerde bu ışık neydi?
Merakla yaklaştım duvar dibine,
Kalbimde çırpıntı ne tuhaf şeydi
Sanki bir tokmakla eziliyordu.

Yürüdüm iki kat kapıyı çaldım.
Dikildi karşıma sakallı bir genç
Yüzüne bakınca öylece kaldım
Cemalinde nurlar gezeliyordu.

İğrenç bir haldeydim, girin dediler.
Sormadan, sofrayı serin dediler
Çayını sıcacık verin dediler.
Ruhumda bir şeyler çözülüyordu.

Anladım burası derviş dergâhı
Zikreyler her ağız birden Allah’ı
Gerçeğe kavuştum buldum felahı.
Bir ömür yeniden yazılıyordu.

Tan yeri ağardı, azaldı yıldız
Herkes safa durdu ben kaldım yalnız
Yükseldi gönlümde nurdan bir deniz
Davrandım ezanlar azalıyordu

…1997