Dereler boyu şırıltı

Ben
Utandı
Benliğinden
Yıkıldı beynim içinde en güzel yapılar
Dağılmış harmana döndü
Ruhum
Öyle yalnız ki
Okyanus dibinde unutulmuş batık bir gemiden
Haykırır adımı biri
Der ki
“daha doğmadık güneşlere
Boynu bükük bakma sen”
“kurulmuş düzen
Ayak uyduramıyor isen
Çek
Memleket, memleket
Dünyadan ötelere
Sen”
Dinler kulaklarım yıllardır bu sesi
Ağlayan kuşlar anlar
Gönlümün ızdırabını
Yağan kar sesi
Yağmur sesi
Doyumsuz sevgilere açılan kundaklarda
Kundaklar içinde yavrulara
Söylenen ninnilerin
Yankısında
Bulunur
Buluna bilirse
Hala
Karanlık köşelerde
Umut ışığı yanar diye
Bekliyor
Tüm sorunlara ğöüs geren gönlüm
Yanardağlardan fışkıran lavda
Korkulu rüyalar ortasında
Melekler açsın kollarını
Kurtarsınlar
Kanatları kırık zavallılar
Ağlaşırlar
Umutları kesilmiş yarımlardan
Bağırlarında
Kanayamayan yara
Der
“alın
Avuçlarınızda parmaklarınız varsa”
“tutun
Tutun kaldırın atın
Arzın ortasına”
Yüreğimde
Sevgi tohumları
Ölsek de yeşerecek
İnsan
İnsan olduğunu unutmadıktan sonra
Katlanır
Her türlü acı ya
Her bahar
Baskınız kırlarda
Papatyalara
Anlarsınız sevginin
Yüceliğini
Daha
Ne kadar çekecek yorgunluğunu
Dereler boyu
Şırıltı
Anlattı yokluğunu
Daha ne kadar dayanacak yürek