Dereler Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Akar dereler, akar,
Gider dolar denize.
Sular akıp, gideken;
Nasıhat eder bize.

Mevcudatın hepisi:
Yuce Allahı tanır.
Akan bütün dereler:
Allah diye yol alır.

Gece, gündüz durmadan:
Akan ırmaklara bak.
Öyle bir hale geldik:
Dostlar,dostundan ırak.

Derelerin suları:...
Yaz gelince azalır.
Nice dereler vardır:
Mazıye hasret kalır..

Kırk senede bir arar:
Eski yerini dere.
Dağılmış gitmiş dostlar:
Herbirisi bir yere...

Nerededir derede:
Çamaşır yıkayanlar?
Her taraftan göç oldu:
Bozuldu bağlar, hanlar.

Derenin kenarına,
Dizilirdi hep kızlar:
Çamaşır yıkar iken;
Atılırdı maniler...

Ufak, ufak çocuklar;
Koşarlardı dereye.
Oynar,eğlenirlerdi;
Zor dönerlerdi eve..

Dereler bile şimdi:
Üzgün, üzgün ağlıyor.
Pınarsuyu, ırmaklar:
Eskileri özlüyor...

Gelmez bir daha geri:
O çok güzelim günler.
Allahın emri böyle:
Akar dereler gider...

Hatırlarmısın Ali:
Köyünün deresini?
Modernleşen (!) insanlar:
Unuttu geçmişini..

12.06.2006