İmrenerek bakmıştım dere boyu kumrularına,
Şu dere boyu kumruları varya,
işte beni aşka mecbur bırakıyorlar...
imrendiriyor keratalar,
yalnızlığımı yüzüme vururcasına elele...
şu dere boyu kumruları işte,
sanki aşk sadece onlar için var edildi,
sanki bahar onların şarabı,
yeşeren yapraklarsa mezeleri.
Şu dere boyu kumruları varya,
aşksızlığımı yüzüme haykırıyor
caresizliğimi her köşede dillendiriyorlar,
bense boynumu büküp kabullenmişim işte,
işte o dere boyu kumruları varya,
Artık beni nehir kenarlarından uzak tutuyorlar.
Kayıt Tarihi : 30.4.2006 22:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!