Gizle özne gibi kaldım m’ananın cümlesinde.Yüklemini doğuran anlamların öznesi olmak güzeldi.
*Sır, dokunuşunu saklamış cemi cümlende. Giz, iç gözünü bırakmış dil bilgisine can vurgusu olan sende.
-Öz, mevzisini yüreğinde unutmuş ki yazılarıma hazine olarak çıkasın diye. Dert, sırtını gidişine dayamış.Ben dertli,ben kurtlu bir elmanın Ademi.Adamlığıma daha çok var.Adem-i merkeziyetin merkezkaç kuvvetini çaldı zaaflarım.
-Zaaflarımın diyetindeyim gayrı.İş işten geçti. Şeytan okulunun fişiymiş meğer.İnsanın zaafları hep çocuktu.Çocukçadır bütün günahlar, hatalar.
-Pişmanlık, kendine hafiyeler arıyordu. Kafiyesini kaybetmiş şiirin sırtında yazıldım sana.Vicdanımın imgesinde surlarını kaldırmış güzelliklerine teslim oldum.
Kimseye emanet edemeyeceğim bir sevdam vardı. Gidişini bu yüzden ciğerimde yerini tuttu.
-Sızı toplattı sensizliğimi.Sensizliğimden çokluklar oğullandı.Bir hasret molasında kendimle dinlendim.
Aşka gönül ile düşersen yanarsın. Zekâ ile düşersen kavrulursun.
Akıl ile düşersen çıldırırsın. Duygu ile düşersen gülünç olursun.
Aşka düşmezsen kalabalığa karışırsın, ezilirsin.
Sersem sersem bakınıp durma, bir yol seç.
teşekkürler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta