Gizle özne gibi kaldım m’ananın cümlesinde.Yüklemini doğuran anlamların öznesi olmak güzeldi.
*Sır, dokunuşunu saklamış cemi cümlende. Giz, iç gözünü bırakmış dil bilgisine can vurgusu olan sende.
-Öz, mevzisini yüreğinde unutmuş ki yazılarıma hazine olarak çıkasın diye. Dert, sırtını gidişine dayamış.Ben dertli,ben kurtlu bir elmanın Ademi.Adamlığıma daha çok var.Adem-i merkeziyetin merkezkaç kuvvetini çaldı zaaflarım.
-Zaaflarımın diyetindeyim gayrı.İş işten geçti. Şeytan okulunun fişiymiş meğer.İnsanın zaafları hep çocuktu.Çocukçadır bütün günahlar, hatalar.
-Pişmanlık, kendine hafiyeler arıyordu. Kafiyesini kaybetmiş şiirin sırtında yazıldım sana.Vicdanımın imgesinde surlarını kaldırmış güzelliklerine teslim oldum.
Kimseye emanet edemeyeceğim bir sevdam vardı. Gidişini bu yüzden ciğerimde yerini tuttu.
-Sızı toplattı sensizliğimi.Sensizliğimden çokluklar oğullandı.Bir hasret molasında kendimle dinlendim.
Tamamını Oku
teşekkürler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta