Derdimin Demine Derman Verenim

Bir zamanlar,
gülümseyen yüzüyle,
Kalbimde açan
bir çiçek gibiydi o.
Gelip geçen her anımda,
her an yanımda,
Anne sevgisiyle
dolup taşıyordu içim.

Kollarında kendimi bulduğum
en güvenli sığınak,
Geceleri hüznümü silendi.
O tatlı ninnileriyle
geleceğimi büyütendi.
İlk adımı attığım
onun kollarıydı

Bir bakışıyla anlardı derdimi,
Sıcacık gülüşü
sarmalardı yüreğimi.
Geceleri başımda beklerdi
hasta olduğumda,
Elleri bir ilaç gibi gelirdi
her derdimin demine
annem derman verendi.

Ama zaman geçti,
yıllar aktı su gibi,
Gözlerindeki yaşlar
azaldı belki de.
Ben büyüdüm,
dünya beni çağırdı,
Anne sevgisiyle ördüğü
o güzel dünya
artık geride kaldı.

Bugün hatırlıyorum o anları,
Gelip geçen her güzel anıyı.
Gözlerim dolar, içim sızlar,
Anne sevgisiyle dolu
o günleri özlüyorum.

Belki de şimdi anlıyorum,
O emekleri, fedakarlıkları.
Anne sevgisi
derin bir okyanusmuş,
Ben ise
sadece bir damlasıymışım.

Gelincikten dudakları,
güneşten saçları vardı,
Kocaman dünyada
en güvendiğim limandı.
Şimdi uzakta,
yıldızlar arasında,
Anne sevgisiyle
hep yanı başımda,
her anımda.