Bu hayatta kalma savaşı canımı sıkıyor.
Nedensiz bu öfkeler nereden gelir bilemedim.
İçimde fırtınalar koparken,
Kimseye bir şey diyemedim.
Mutlu olamadığımı düşünüyorum.
Nasıl mutlu olunur?
Başıma neler geldi de kimseye diyemedim biliyorum!
Bir garip hâl içindeyim…
Nereye gideceğimi bilmiyorum.
Konu buralara gelince işte, iş karışıyor; çıkamıyorum, kaçamıyorum.
Yazmak bir terapi aslında, güzelce yazıyorum.
Derdime çareyi yine ben buluyorum.
Bu duvarlar arasında öylece duruyorum
Konuşuyorum, konuşuyorum sessizce en içinden.
Esra Ecem Şentürk 3
Kayıt Tarihi : 15.1.2024 19:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!