Gül oldum dermeyi bilemediniz
Dil olup yermeyi bilemediniz
El diye sevmeyi bilemediniz,
'Bir kere incitme ! ' der can yanınca.
Dostuma gül oldum verdim canımca
Hâllerden hâllere girdim yanınca
Gönül kapısının dili olsaydım
'Gir,ama incitme ! 'derdim kanımca.
Mâruzât müşkülât yüze söylenir
Gönülden geçenler öze söylenir
Bilen bilir bilmeyenler öğrenir
'Sor ama incitme !' elden sanınca.
Hani Sezâîyi adamdan sayma
Ama duyduğunu âleme yayma
Elinden geleni ardında koyma
'Vur ama incitme! ' canın yanınca.
Kayıt Tarihi : 5.1.2021 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!