Derdim'e Şiiri - İsmail Uysal

Dilimde tüy bitti, yüreğimde köz
Derdimi faniye anlatmam daha
Nasıl müspet baksın onca menfi göz
Derdimi havale ettim Allah'a

Benim derdim bana özgü değildir
Hele alnımdaki yazgı değildir
Benim derdim insanlığa dahildir
Erer mi bu uzun gece sabaha

Ar damarımızın zarında yırtık
Hakikate varan kapılar örtük
Gözler mi, kalpler mi görmüyor artık?
Bunca beyaz diyen varsa siyaha

Böyle gelmiş böyle dönmüş bu teker
Katranı eritsen olmaz ya şeker
İt soyu büyüyüp kurda mı çeker...
Ne at file döner ne piyon şaha

Ses ettim olmadı, sustum olmadı
İçimi dışıma kustum olmadı
Bazen surat astım, küstüm, olmadı
Küfür ederek de girmem günaha

Zifiri, gören göz cehennem sanır
Zulüm var, kim uyur, kimler uyanır?
Demir mi erimez...Set mi dayanır,
Mazlumun sesinde kıvrılan aha?

Esaret yürekte başlar evvela
Ölümün tadını bilmez cühela
Ölümü özlemek... Her yer Kerbela!
Her vadi bir nehir, her çöl bir vaha