Derdim Büyük Dünyadan Şiiri - Cihat Şahin

DERDİM BÜYÜK DÜNYADAN

Var herkesin bir derdi, benim ki ahret derdi
Bu derdim hallolmadan, yoktur bana hiç rahat
Yaklaştıkça kabir’e, bu dert beni pek gerdi
Huzurum kalktı rafa, günlerim oldu berbat

Nasıl germez kederim, haber yokken öteden?
Ne melekten müjde var, ne Rahmandan bir işar
Nara kesin girerken, bu dünyada bet eden
Suçları harman olan, nasıl gülüp hoş yaşar?

Gaflet ile geçmişken yıllarımın kahiri
Elbette ki haramdır, bana gülüp eğlenmek
Meçhul iken ilmime, şu yaşamın ahiri
Hiç olmaz mı ahmaklık, pür neşeyle eğlensek?

Aklı olan bir insan, düşünmez mi hiç bunu?
Madem dünya fanidir, ukba’ya ilgi gerek
Nebi olsa bile kul, bilemezse sonunu
Hiç vaktini harcar mı, yiyip içip gülerek?

Tahminimce zamanım azalıyor günbegün
Buna rağmen heybemde, yok yeterli ümidim
Kimileri düşlerken, öldüğünde bir düğün(?)
Benim için sırf yas var, olmazsa bir can simidim

Harcanmazsa hayır’a, koskocaman bir hayat
Elbette ki netice, ümit vermez o zata
İmtihanken gerçekte, şu cihanda her hayat
Ne yazık ki ekserler, düşer onda tezada

Nefsini dostu sanan, kaybetmiştir muhakkak
Zira cümle nefisler, emrederler fenayı
Kim ki ona aldanıp, demez ise muhal Hak
İşte ancak bu kullar, hak ederler senayı.

Cihat ŞAHİN
15.01.2020-İZMİR