Derdim Şiiri - Muhammed Emin Daştan

Derdimle karşılaştık geçenlerde,
Öyle alelade bir andı,
Her zamanki gibi duygularımın bakkalından
Veresiye mutluluk almaya çıkmıştım yola.

Derdim seslendi bana
Dedi "Yolculuk nereye?"
Şaşırdım tabi önce
Dedim "Senden uzakta, dünya üzerinde herhangi bir yere"
Bana "Olmaz" dedi derim,
"Gidemezsin"
"Gel iki kelam edelim."
"Yıllardır süren dostluğumuzu, hasbihal ile yad edelim."
Anlamadım önce derdimin derdini, afalladım
Yürüyordum ya o an, birden durakladım
Anlamasın derdimi diye bakışlarımı sakladım
"Kaçamazsın" dedi derdim, "Seni sonunda yakaladım."

Şaştım kaldım olduğum yerde
"Peki anlat." dedim olduğum yerde,
Civanlık da var ya serde
Eğilip bükülmedim hiç, dimdik durdum derde

Derdim aldı sazı eline
Dedi "Neden içindeyim ben senin?"
"Savaştın yıllarca benimle, söyle ben senin için neyim"
"Anlamadın gitti, kundaktan beri seninleyim"
"Anlamadın gitti, herkes gitti bak ben seninleyim"

Ben buz gibi kalakaldım
Derdim haklı diye içten içe sayıkladım
Derdin yoktu kabahati, ben kendime yaptım
İçimdeki hüznü kederi, hep derimin üstüne attım

Elimi uzatmak istedim önce
Kaldıramadım elimi
İki kelam edeyim dedim
Oynatamadım dilimi
İnsan derdine ne söyleyebilir ki
Kızsam tüm yılların hıncıyla olmaz
Sarılsam her şeyi sineye çekip
Belki derdim bile beni anlamaz
Kafamda dönüp dururken düşünceler
O bana sarıldı
Dedi ki "Ziyanı yok, barışalım."
Ben senin ömrünün sonuna dek yanındayım