güneşin doğuşuyla küsen doğu’nun ışıltısıyım
kardeşliğin aydınlık yüreğini taşıyorum
ütopyalar devşiren sülüklerin derin kuyusunda değil vatan bağrım
aç beyinlerin penceresinde açılan kaknus değilim
birlikteliğin arasında akan bengisularım akar
cennet ,meğer aynı doğruda doğrulanmakmış
cennet, meğer aynı çağrıda duyumsanmaktır
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
