Derdi, devası taşır

İnsan denen muamma; sır denen bilmecede
Kökü iffet ağacı; kurdu, meyvesi taşır.

Zaman mekana duvak, takva nurlu gecede
“Perde ötesi perde” derdi devası taşır

Edep, imandan bir cüz; zikre nişan seccade
Sema, direksiz tavan; taşı, sıvası taşır

Her canlı bir alemdir; binbir çeşni hecede
Cıvıl cıvıl kaynaşan; kuşu, yuvası taşır.

Hayat insana destan; bir usüldür imece
Yardım hayra pistondur; suyu kovası taşır

Zillet ile meskenet; oyun ve eğlencede
Beşer uyumaktadır; nefsi, hevası taşır

Bir devri daim hayat; ağlarken gülmecede
Her alim bir kal’adır, arz’ı duası taşır

Pusulayla donanmış, bir yarış divanece
Güneşte pişmektedir; aşı, tavası taşır

Bir seferberlik sanki; gün ile koşturmaca
Yüz akı insan için; Ülkü davası taşır.