... İlk sözleriydi... Yağmur kaçkını gözleriyle diz çökmüş, Bir veda birikimiyle - tenindeki kuşatılmış tenime kırmızı bir tükürükle, tutamayacağım yeminimsin dedi (..)
Kalbi sönük bir yanardağın intiharı gibiydi o gece (..)
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
