Huzuru bulamaz gayret etmeyen
Dertsiz baş ateşsiz duman gibidir
Gönlünü acıyla hiç öğütmeyen
Buğdaydan arınmış saman gibidir
Her zaman böyledir bu gerçek sihir
Beladır gönüle can veren zehir
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta