Derd-i Aşk Şiiri - Nurullah Usta

Derd i aşk ile hemhal iken bu gönül derbeder
Bekler durur bir haber ki herşeyden bihaber
Kaç zamandır çektiğim bu firaktan bilemem
Bir an-ı seyyale midir geçen, belki de çok seneler...

Sonu gelmez beklemelerin acısı pek derindir
Bu elem, şuleni gördüğüm ilk andan beridir
Hayalin ruhumla mündemiç,acep heryerde misin?
Eşyada, hülyada, en muteber düşlerimdesin...

Mehtaba dalarken uçsuz gecenin son demlerinde
Yine çıktın karşıma, seyrin en müstesna yerinde
Bir bakışın lal etti beni, bir gülüşün tarumar
Yaklaşma dedim o kadar, gerçi yokluğun da yakar..

Biçare denilen derdime sonsuz derman aradım
Boyu kıtalar ki çöllerde yürüdüm, adım adım
Aşarken Kaf Dağı’ nı kırıldı kollarım, kanadım
Yerle yeksan olurken dahi ismini sayıkladım...

Maziden ta müstakbel asırlara yol aldım
Efsunlu bu illetten sarardım, nedir ilacım?
Tiryakları, merhemleri kullandım dinmedi acım
Yetti artık anla baştacım, ben sana muhtacım...