Derbent Mezarlığı Şiiri - İsmail Emre Özer

Dizili saf saf insan, içi derya sonu yok bölüm
Zamansız , final gibi gözükse de yolun başlangıcı ölüm
Ebedi istirahat, yat ve kıvran bir köşesine çekil
Toprak sonsuz rahmet, içine bir tohum gibi ekil
Al sana sonsuz tarla işte, dünya da mezarlığın böylesi
Görünce kimisi koşar içine, bir kurban gibi gelir ölesi
Gezmek bir rahatlama, orası ise kimine korkutucu hava
Yaşa uzunca ne fayda, çalışıp akıttığın onca ter bir civa
Gidenlerin elinde acıyla yetiştirilmiş bir demet gül
Azrail gelince yüzünde bir tebessüm, sevinçten gül
Evin varsın olsun saray , paraların içinde yüz ve gömül
Sana da bana da var biçilmiş kısa veya uzun ömür
Yelken açmış bekliyor, sabırla seni bir ömür
Limanda gıcırdayan tahta bir gemide, uzun derbent
Şehrin ortasında, kalabalığın içinde altından bir yaldız
Dışarıda da insan kalabalıklaşmış ama içinde yalnız
Ah Mezarlık! Önünden geçip giden gençlerin kaçtığı
Yaşlıların korkarak namaz için sürekli abdest aldığı
Doymak bilmez, büyüdükçe büyüyen, aç bir dev
Benim de kalacağım , banyosuz ,mutfaksız...tek odalı ev
İçindekilerin kimi kimsesiz, kimi doktor , kimi hamal ...
Ortak bir nokta ki herkes yalnız, kimsede yok götürecek mal