O mavi düş ki yolcu telaşının hep içinde,
Ben ömrümün çatısını sıvardım balçık ile.
Bir âh u zar ki dolmuştu gönül şişemde yine,
Hakikat bu acıyı kendime öğretiyordum.
Yıkılmış ömrün bağı, virane bir harabe,
Kopan fırtına sustu da kalmak derin hesabe.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta