Derbeder Seferim Şiiri - Emrullah Çelik

O mavi düş ki yolcu telaşının hep içinde,
Ben ömrümün çatısını sıvardım balçık ile.
Bir âh u zar ki dolmuştu gönül şişemde yine,
Hakikat bu acıyı kendime öğretiyordum.
Yıkılmış ömrün bağı, virane bir harabe,
Kopan fırtına sustu da kalmak derin hesabe.
Ne bir dost buldum, ne umut doldu kitabe,
Zamanın hükmünü düşüme öğretiyordum.
Susmak düşmüş payıma, cehenneme komşu dünyam,
Yutarsın tüm yangını, kül olur mazlum rüyam.
Karanlık bir figanda boğmuş onu hatıram,
Bu sessizlikle ömrüme zamanı öğretiyordum.
Güzel hayalin ardında perişan oldum ezel,
Kırılmış eski yolda ne bir iz var ne de güzel.
Bu derbeder seferimdeki gamım bir ömür belâ,
Kendimden gayrı aşk-ı mazime öğretiyordum.