Derbeder Şiiri - Berk Şentürk

Bu yamalı sokakların
kandiliydi benim ışığım.
Görüverirdim önümü bir şekilde,
yürüyebilirdim kaldırımlarından.
Islanmış ümitlerim ve hor görülmüş enerjim,
geride kim kalıyordu ki benden başka.
Aynı değilim ama hiç eskisi kadarda iyi,
eskiyi özler iken yeniyi unutmaktan korkmak gibi.
Herşey değişir korkusu kaplamıyor mu içini?
yarım hissettirmiyor mu hayat,hep bıraktığında birşeyi?
Kurumuş ağacın sallanan yaprağıydım ben,
o ki en ufak esintiye bile dayanıksız.
Ben miydim şuursuz olan
yoksa ağaç mıydı vicdansız?