Derbeder Şiiri - Nuh Comba

başi avuçları arasında
sırtını duvara dayamış
yere çömelmiş gayet kederli
bitap düşmüş yağız bir çocuk

... başucunda dikilen bakımlı ihtiyar
bastonla omzuna dürttü
hişşit evlat, nerelisin?

evlat hafif doğruldu yukarı
- şöyle bir yüzüne baktı...ve sustu
başını yere eğdi o mahcup çocuk
usulca mırıldanarak
daha evvel ses etti mi ki acep

...bastonu tekrar dürttü omzuna
hişşit evlat sana diyorum sağır mısın
nerelisin?

-çocuk
kan çanağı gözleri vakur bir duruşla
başını çevirdi epeyce süzdü dedeyi
ağlamsı ağlamsı titrek sesiyle
çok uzaklardanım dede
sen bilmezsin oraları

...orası da neresi evlat?
-yangının olduğu, insanın öldüğü
kıyametin koptuğu yerden
türkmen diyarı derler
bilirmisin?

hımm! dedi dede...
-ve eğdi başını sessizce
yağmur eşliğinde uzaklaştı
derbeder, zavallı
çocuk