Deral Baran Şiirleri - Şair Deral Baran

kendimi hesaba çektim
gece boyunca.
yüzün duvara asılı kaldı..
bir tek benim pencereme
yağmur yağıyordu
yüzün duvara asılı kaldı

Bu ay vakti
Beni ıslatan ne
Militan bir haykırış
Beynimin kıvrımlarında
Dolaşırken
Odamın karanlığını

Yağmur,
Bir avuç bulutla
Şehri yıkarken,
Ellerime bir kelebek kondu
İstanbul kadar
Aziz...

neden ben hep su saatte acıkırm
neden gökyüzü bu saate daralır
neden yüzüme serpilen biravuç toprak yeryüzünü kaplar
neden boğulamıyorum bir damla gözyaşıyla
biliyorum
gözlerin bir uçurum

Göğe değmeli ellerimiz
Kardeşçe
Tutkuyla sarılmalı
Sevgiliye
Koklarken ayırt etmemeli
Gülü karanfili zambağı

İstanbul

Kapında asılı duran
Zincir.
Usulca açıldı
Mavi sularına

Yasaklı sevdiceğim
Kız Kulesi...
Ay bu gece de koynunda
Sabahladı.
Mağrur endamın
Kaç denizci gurbete

Yaprağını özenle
Kuruttuğum gülün
Dikeni
Kadife gibi
Yapıştı damağıma
Beline doladığım

Sana şiir seçiyorum
usulca
gerdanına
asarak.
biraz uzun
ve

Kabaran bir denizdi içtiğim su
Zaman bir bulutla yolculuktaydı
Bütün bir gece keder yükledim
Yedi renk bir gergefin üzerine

Gitmekteydi bütün yolcular