Der Seni Şiiri - Akadir Salihoğlu

DER SENİ

Diyemedim yârime goncasın yüreğimde
Diyemeden söyledi onca zaman dil seni

Gece gündüz karanlık pervane oldu nurun
Diyemedim dur dönme tespih etti dil seni

Ne Leylaya verdi hak ne Mecnunu anladı
Bencilliğin kabında tutsak etti dil seni

Mir-i kelam cümlede sesleniyor zatına
Zahire isyan edip lâl etti o dil seni

Ben gizledim adını âlem bilmesin diye
Bilirse coşkun selde çağlayacak dil seni

Sonrası cehennemde harlı alevler ile
Yandığında sevdamız ağlayacak dil seni

Sırrına aşinayım duruşuna müptela
Uzaktan sevişimi diyemedi dil seni

Gözlerim dolduğunda çakmak olup yaş ile
Sürme olup yeşile gizledi bu dil seni

Ab-ı hayat suyunu içerek sonsuzluğa
Sunup sevdanı kurban eyledi bu dil seni

Sen yanar ben yanarım dumanımız aşk ile
Tütüyorken semaya savuracak dil seni

Eşkâlini gizleyip varırsan başka kalbe
Bitmeyecek bu feryat haykıracak dil seni

Sen bana yazılmadın saiki zalim felek
Sevdamı şiir ile söyledi bu dil seni

Benim naçiz varlığım öksüzdü yokluğunda
Varlığımı yoklukla meşk eyledi dil seni

Onca yıldız gecede yanar ve söner iken
Bir mum yakıp karaya ışık etti dil seni

Lâl olan keş dilimin seslenişi semada
Ah sevdiğim der adın yankısında dil seni

Mademki duyulmadı figanımın inşâdı
Zakkum içer yüreğim sustuğunda dil seni

Belki de şirazesi sökülen kalbim benim
O zemheri yalnızlık ağlar ağlar der seni