Der mola Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Bir sabah erkenden, varsam dağlara
Dolana, dolana, tozlu yollardan,
Kardelen açmış’ mı, sorsam karlara,
O karlar kızıp’ da, var git der mola.

Çiçekler koklarsam, kırda bayırda,
At koşturup durursam, yeşil çayırda,
Ve bir de su içsem, dursam pınarda,
O çiçek, o pınar, çek git der mola.

Dağ taşa varsam’ da, sorsam halini,
Kızar’ mı bilmem’ ki, gönül gelini,
Bir fidan görsem’ de sorsam derdini,
Yüzeme bakıp’ da, kimsin der mola.

Çayıra çim olsam, güneş görünce,
Çağırsam bir ceylan, bahar gelince,
Dağ taşlar duyup’ da sesler verince,
Sesime o ceylan, kimsin der mola.

Otlakta bir görsem, kuzu koyunu,
Pınardan bansam’ da, içsem suyunu,
Bir çoban görse ‘de, kesse yolumu,
Tanıdım ben seni, buyur der mola.

A.Yüksel Şanlı er
20 Ocak 2012-01-20
Antalya.