Der Gibi Oldu Şiiri - Veli Celal Şahin

Yare ayna tuttum, elin salladı.
Kimse yok sevgilim, gel der gibi oldu.
Çalmasındaki inci, pulu parladı.
Onlarda gel CELAL der gibi oldu.

Yardan uzaktım sesi duyulmaz.
Yar karşımda iken, yalnız durulmaz.
Sevmek ne tatlıdır, yare doyulmaz.
Gel daha beri yar, der gibi oldu.

Önüm enişti, hızlı yürüdüm.
Yarimi biraz, yakından gördüm.
Yar bana güldü, ben yare güldüm.
Gülümseyişi, gel der gibi oldu.

Koşarak indim, geçtim bir çayı.
Gene parlattım, küçük aynayı.
Ben sivri oktum, bıraktım yayı.
Duydum sesini de, gel der gibi oldu.

Nazlı yar elimde taze güldü
Oturmuş gölgeye, orda görüldü.
Bakarak bana, birazda güldü.
Hoş geldin sevgilim, der gibi oldu.

VELİ CELAL, Elif’ini buldun gülersin.
Her gün buluşalım diye, dua edersin.
Elif’imi buldum, sordu nerdesin.
Ayakta durma otur, der gibi oldu.

12 Temmuz 1957
(Sarıveliler)