Depresyonum, depresyonuna depresyonla depresifleşti,
depresif depresyonum,
yalnızlığın yalnızlığına yalnızca yalnızlaştı.
Yalnızlığım yalnızlığıma yalnızca yalnız kaldı,
yalnız kalan yalnızlığım,
sessizliğin sessizliğine sessizce seslendi.
Sessizliğim sessizliğe suskunlaştı,
suskunluğum da suskunca sustu.
Sustuğum sustukça,
sustuğumda sustu içimdeki susturamadığım suskun.
Çünkü ben,
depresyonumun depresyonunda,
yalnızlığımın yalnızlığına,
sessizliğimin sessizliğiyle
sessizce çırpınan bir hiçtim.
Ve hiçliğim,
bir hiçlikte bile yer bulamayan,
yer bulamadıkça derinleşen,
derinleştikçe kendine gömülen bir boşluktu.
Kayıt Tarihi : 2.8.2025 01:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!