Depresyon Şiiri - Erdem Kapusuz

bir yaşamın ve acıların
ardında kalandır geceler
ağır ağır çekilirken
çıplak ve titrek bedenlerin üzerinden
eskimiş kartpostallar gibi
sararır ve gider

eksik bir zamanın aynasıydı
yüreğim
acıların tutanakçısı
kül ve bir parça kar erimesi
sanki günlerimiz
acı bir tat ve keskin
ter kokusu

dövüşen ve ölümüne
koşan ciklet kahramanlarının
zamanı bu zaman
belki o yüzden
ucuz fahişeler gibi
biraz korkak biraz da
kenardan izlememiz bu hayatı

duvardaki yağlı ve boyalı,
tablo ise kesmiş sigara dumanı
yarım kalmış kadehler gibi
kekre tadlı hayatlar
bir parça ekmek
ve yarım sayfa gazete kağıdı
işte bir hayatın
yaşanmışlığının
yada yarım kalmışlığının
özeti

sabaha karşı mola verilen
bir yol üstü lokantası gibi
içerisi isteksiz garsonlarla dolu
ve sunulan yemekler
yumruk gibi
düğümlenip durmaktadır şimdi
bir ömrün özeti mi
şimdi bu

acıyı ve soğuğun keskinliğini
kar altında yatan savaşçılar bilir elbet
kaybetmenin kekre tadı
ise şairlerin günlüğünde gizlidir.
bir depresyon bizimkisi
hayat denilen literatürde
ve ilkokul sıralarında
bilgisinin sunulduğu

kaybolup giderken bir yerlerde
çam ağacının kesiğinden
akan göz yaşı kadar
etmeyen
ve değmeyen
bir depresyon bizimkisi