Ne yüzsüz şey bu depresyon
Kapıdan kovuyorum, bacadan giriyor
“İstemiyorum seni” diyorum
Arsızca karşıma dikiliyor
Laftan anlamıyor
Sözden usanmıyor
Ben onu istemedikçe
Hepten tepeme çullanıyor
Ama artık seni tanıyorum
Sana karşı kararlıyım,
Tüm numaralarını biliyorum
“Seni hayatımda “İS-TE-Mİ-YO-RUM.! ”
Kayıt Tarihi : 21.2.2007 09:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kapıdan girdi personelle birlikte
Ağlıyordu gözyaşları döndü sellere
Korkuyordu bilmiyordu nerede
Anlattım kendisine; burası hastane
Halini sordum korkma ben hemşire
Deyip kendimi tanıttım güler yüzle
Güvenemiyorum kendime ve kimseye
Deyip başladı anlatmaya biçare
Kimse halimi sormadı senelerce
Değersiz biriyim,yaşam bir işkence bence
Hiçbir işe yaramıyorum diye düşününce
Zehir gibi geçen yaşama son verdim dün gece
Mutluluk nedir bilemiyorum
Sevgi nasıl bir duygu hissedemiyorum
İnsanlar zehirli yılan seçemiyorum
Düşene herkes düşman bunu biliyorum
Yok bir dostum bir arkadaşım
Yok bir dinleyenim bir sırdaşım
Deli diye dışlıyor arkadaşlarım
Beni anlayan sadece yalnızlığım
Yakıyordu içimi saran çaresizlik,mutsuzluk
Umut çıktımı bir kere kaplıyor içini huzursuzluk
Ne istediğini bilmemek bir boşluk ve mutsuzluk
Tutunacak bir dal varsa da artık yok ve olumsuzluk
Ama şu an beni dinleyip anlayan oldu
İçimi sardı değişim gücü,insan olduğum duygusu
Yok oldu çaresizlik ve hiçlik korkusu
Dışlamadan konuşan ilk sen oldun doğrusu
Kendimle barıştım,dertlerimin dersini aldım
İçimdeki özgüven bir devmiş bunu kazandım
Bir güler yüze,anlayışa dertlerimi sattım
Gayrı ben açılmaz kapıların kilidini açtım
Bir hemşire olarak depresyonu anladım ki
Umudunu yitirmiş çilekeş gönüllerde açan dikendi
Sevgi,anlayış,hoşgörü bunun şifresi
Açılıyor yollar,filizleniyor gönüllerde umut lalesi
Bir hemşire Nuray ülker
:)
.
Hoş...Çok hoş...
.
Tebrikler Hocam...
.
Vesselam
TÜM YORUMLAR (3)